πεπτικότητα

η

1. φυσιολ. η ικανότητα μιας τροφής να πέπτεται

2. φρ. «συντελεστής πεπτικότητας»

(ζωοτεχν.) ο αριθμητικός παράγοντας ο οποίος εκφράζει το ποσοστό μιας ουσίας που τρώγεται από ένα ζώο και δεν επανευρίσκεται υπό μορφή κοπράνων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πεπτικός. Η λ. μαρτυρείται από το 1887 στον Δ. Ν. Κεφαλόπουλο].